"...Pencereden bakarım. Ne o çocuklardanım, ne öbürlerinden... Ara yerde, ayrı bir yerde kalmışım. Bir yanda bizim sokağın çocukları, öbür yanda konağın çocukları..." Aziz Nesin
İnsan gerçekten de bazen böyle hissetmiyor mu kendini? Bir yere ait olamazsınız. Bir şeyler hep esiktir. Çocukken daha kolaydı dürüst olmak. Büyünce her şey daha kolaylaşacak zannederiz ya...Bu da çocuk yanılgısıymış. Şimdi dürüst olmakta daha zor, bana ne ben oynamayacağım demekte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder